Welkom Timor
Je zal daar maar zitten op je oude dag, in de grote kamer
van ons kinderhuis waar plechtigheden en
feesten gevierd worden. Een welkomfeestje voor oma. 22 Kinderen zitten in twee
rijen op de grond en de oudere meisjes , de leiding en een enkele gast op
stoelen in een kring. Allemaal keurig netjes aangekleed in vrolijke broeken en
hemden, met gewassen snoeten en geborstelde haren. 44 ogen staren en af en toe
wordt besmuikt gegiecheld achter een hand. Limonade en koekjes, ja,een echt
feest voor ze naar bed gaan. Ik zal jullie de bijzonderheden besparen. Het is
zingen, dansen, een gedicht opzeggen ( Engels en Indonesisch!) een toespraak,
lang gebed. Waar ik vroeger me al gauw verveelde, vind ik het nu leuk ! Ik word
dus oud en ga al dat jonge volk, al die mooi glanzende ogen, die bruine huid en
reclame gebitten geweldig intensief bekijken. Misschien dat we vroeger teveel
op onszelf en ons werk gericht waren? Nu meer open staan voor de jeugd en het nieuwe? Ook meer inzicht en waardering
voor al het werk dat hier in die 9 jaren is verricht. Natuurlijk is het
allemaal een druppel op een gloeiende plaat, maar met Mandela geloof ik in die druppel die zich
uitbreidt !
Ik zeg op mijn beste Indonesisch een woordje terug
en duik tevreden in de klamboe. Na 8
jaar weer onder een klamboe, het brengt veel herinneringen boven . Ik stop de
tule nog steeds handig in onder de
matras, met opzij extra ruimte voor in- en uitstappen. Ik zie me nog ‘s nachts
een baby uit de wieg halen, eerst het kind in de klamboe, dan luiers, waslap
enz. En dan ik zelf erachteraan. Je kon ook toen in Kupang niet zonder en als
je ‘snachts een keertje stilstond in de kamer of wc. dan moest je dat wel
bezuren met venijnige muggensteken. Ik neem nu een zaklamp mee, horloge, een
boek…. Ja “ iets mee” hoort er bij mij
wel bij.
Goede echtgenoot bracht kind en rommel weer naar buiten,
dus toen al geemancipeerd?
Oma Middelkoop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten